بریدن

به نام حضرت دوست

گاهی با خودم فکر میکنم اینقدر که مولایمان بر سر ما غیور است، ما بر سر نگه داشتنش غیور نیستیم!

میخواد فقط برا خودش باشی!

نچسب به این و اون!

دل نبند!

میخوادت! برا خود خود خودش!

پ.ن: بریدن سخته! تا وقتی لذت کنار مولا بودن رو تجربه نکنی، چشیدن این سختی گوارای وجودت!

پ.ن2: بقدر الکَدِّ تُکتَسَبُ المعالی!

پ.ن3: تو یه قدم بردار...هه! نه بابا! نمیخواد قدم هم برداری!!! قدم برنداشته هزار بار میاد و اومده سمتت! تو کوری و نمیبینی...

انکسار قلب

به نام حضرت دوست

باید از همه چیز و همه کس و همه جا برید.

باید دل از محبت هرچه غیر از اوست، خالی کرد تا دوست قدم به خانه دل بگذارد.

شکستن دل یعنی بریدن...

ان الله فی قلوب المنکسره

تا وقتی دلت پر شده از لذت و شوق به دنیا و گناه، انتظار چشیدن لحظه ای لذت حضور خدا گزافه است.

الهی! ذُق عَلَیَّ توفیق عبادتک!

علی الاکبر، ممسوس فی ذات الله!!!!

بله!!! ما هنوز اندر خم یک کوچه هم نیستیم حتی!