تربیت1

به نام حضرت دوست

تربیت! و ما ادراک ما التربیت! :))

سعی میکنم من بعد، گاهی متنی در رابطه با یافته های خودم بنویسم! باشد که مورد استفاده قرار بگیرد!

نبط* اول:

اصل اول در راه تربیت این است که خود را درست ببینی! جایگاه خود را در تربیت و جایگاه خود را در مقابل خدایت!

اینکه در عمق وجود خود، واقعا این حقیقت را حس کنی که خودت نیاز به تربیت داری و کامل نیستی، رویکرد تو را نسبت به تربیت دیگران و چیدن ساختارهای تربیتی و مفاهیم تغییر خواهد داد. دید تو را نسبت به صحنه تغییر خواهد داد.

همه ما مامور به هدایت هستیم، ولی کسی که خود را کامل نمیداند و حتی بعضا از مسیر هدایت و  رحمت دور میداند؛ ابتدا باید هم رتبتاً و هم زماناً مجالی و خلوتی برای یافتن خود و بازگشت به مسیر خدا بگذارد، که اگر این نبود امتی را به گمراهی خواهد کشاند.(البته ملاحظات و ملزوماتی دارد که در آینده به آن خواهیم پرداخت)

خلاصه: برنامه ای برای تربیت خودت کنار بگذار ای مربی(نما)!

نبط= نخستین آبی که از چاه هنگام حفر آن بیرون می آید!

         جوشش، یافته درونی چکش کاری نشده