به نام حضرت دوست
به نام حضرت دوست
به نام حضرت دوست
خیلی وقته تو ذهنم هست که این موضوع رو بگم
{م.ن: خیلی وقته که زبانم در دهانم لال گشته است... نمیدونم چرا نمیتونم خوب بنویسم! توفیقات سلب شده...}
A4 فرانسه بشو!
ولی هیچوقت A4فرانسه نمون!
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
پ.ن: برای آنکه بفهمی تو چه شاخهای میتونی {تو} خدمت کنی و تو چه شاخهای بیشتر نیاز هست در این راه پرپیچ و خم ظهور در سایه انقلاباسلامی، باید A4فرانسه بشی!
پ.ن2: اشتباه خیلی بزرگواران این است که تا آخر عمر یا برای مدتی بسیار طولانی، A4فرانسه میمانند!
به نام حضرت دوست
در ادامه پست "خواهی نشوی" یکی دیگه که امروز صبح اومد... البته شعر اصلی واقعا معرکه است! مخصوصا با نوای حاجی...
هوا سرد و است و نمناک است
تمام شهر غمناک است
و باران میبارد...
پ.ن: لینک شعر اصلی
دو چیز خیلی سر و صدا میکند:
1. خرده پول
2. خرده معلومات
امان از اون لحظهای که مراجعهایت زیاد شوند و این خرده معلومات، خرده خرده، تو را به غرور و تکبّر بندازند! به اینکه ببین چقدر میدانی که مراجع داری!
پ.ن: شاید زبان امام خیلی راهگشاست! خیلی ساده مفاهیم پیچیده عالَم فلسفه و عرفان را بیان میکند! به قول آن بلندبالا مــرد عـلیوار زیسته دوران ما: "هــمه چیز اوست، ما هـمه هیچیم"
بعضی اوقات، توی ذهنت مدام با ضرب المثل ها ور میری، اینور اونور میکنی و ترکیب و اصلاح میکنی
بعضا چیزای خوبی درمیاد:
خواهی نشوی رسوا، همرنگ جماعت شو ===> خواهی نشوی همرنگ، رسوای جماعت شو
به نام حضرت دوست
به نام حضرت دوست
- خودتو نگاه نکن، خیلی ها همینجاها* به انحراف کشیده شدن، از بزرگ شدن موندن!
- ...
- حالا خودتو نگاه کن! انواع و اقسام رفیقها و رابطه ها و وقت تلف کردن ها و...
پ.ن1: أَتَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبِرِّ وَ تَنْسَوْنَ أَنْفُسَکُمْ وَ أَنْتُمْ تَتْلُونَ الْکِتابَ أَفَلاتَعْقِلُونَ
برای راهنمایی کردن دیگران تا جایی حجت داریم که خودمان از دست نرویم!
پ.ن2: در تراز بالاتری که فرد به دنبال حرفهای امام امت در راستای تشکیل حکومت اسلامی براساس نقشه راه 5 مرحله تمدنی است؛ وقت تلف کردنهای اینطوری تو شبکه های اجتماعی واقعا نوبره!!!
پ.ن3: تحلیل حاجی قاسمیان در رابطه با شبکه های اجتماعی یحتمل موضوعی خواهد بود که بعدا بهش خواهم پرداخت... «نجوا»
* ===> ف.ب، اینستا، وایبر، واتسآپ، تلگرام، تانگو، ویچت، بیتاک و ...
پ.ن نهایی: تم اصلی زندگی ما، رنج کشیدن است! خصوصا در زمانه ما که نگه داشتن ایمان... آتش کف دست...
به نام حضرت دوست
چقدر مرا دوست داری!
چقدر هوای این بنده هواکار را داری!
چقدر خوبی نداشته مرا در میان دوستانم نشر دادی!
ومن چه بنده(!!!) فراموشکاری هستم که تو که تمام من هستی، من که تمام، تو هستم را به یاد نمیآورم!
و کم من ثناء جمیل لست اهلا لها نشرت
پ.ن1: کاش میشد کمی بیشتر با خدا و پیام الهیش انس میگرفتیم جمیعا ما به اصطلاح ریشدارها لااقل!!!
پ.ن2: چه خوش است صوت قرآن ... ز تو دلربا شنیدن
به رخت نظاره کردن... سخن خدا شنیدن
کاش میشد ببینمت باری!
به نام حضرت دوست
برای آنکه بتوانی ویژگی های خوب دیگران رو تو هم داشته باشی، کم کم باید تمرین کنی که مثل اونها رفتار کنی
تو این راه خودتو باید خیلی اذیت کنی!
چرا؟
چون باید با خودت(نفست) مبارزه کنی که بخاطر خدا و مثل اون بزرگه شدن داری این کار رو میکنی، نه بخاطر اینکه تو چشم مردم بزرگ بشی...
پ.ن: با (دل)نوشته قبلی مقایسه شود! ===> خود بودن
پ.ن2: با این مطلب، تکمیل میشه یه کم: خداکاری