تـــــــــرنج

تـــــــو رنج ==> همانا آدمی را در رنج و سختی آفریده ایم،بلد4

تـــــــــرنج

تـــــــو رنج ==> همانا آدمی را در رنج و سختی آفریده ایم،بلد4

به قول آن بلندبالا مــرد عـلی‌وار زیسته دوران ما:
"هــمه چیز اوست، ما هـمه هیچیم"

دنبال کنندگان ۸ نفر
این وبلاگ را دنبال کنید
آخرین نظرات

۵ مطلب در دی ۱۳۹۵ ثبت شده است

به نام حضرت دوست

این لحظاتی که کم‎‌کم باید بار و بندیل رو ببندم و راهی تهرون(بخونید خراب‌شذه) بشم، سخت ترین لحظات زندگیم رو دارم میگذرونم! #زندگی اینجا رو رها کردن و به #مردگی شهر مردگان متحرک #سکولار برگشتن، درد داره! یه درد عمیق غیرقابل بیان...

این متن رو برای یکی از اردوهای جهادی نوشتم:

از وقتی که به روستا وارد شده ای، مدام این آیه را در ذهنت مرور میکنی! «و نرید أن نمنّ علی الذین استضعفوا فی الارض و نجعلهم ائمه و نجعلهم الوارثین»
و به راستی صاحبان حقیقی دوران ظهور همین مردمان ضعیف نگه داشته شده هستند که به دور از هرگونه تجمل و حب نفس با ایمان کامل به مقدرات و سنت های الهی در حب اهل بیت می سوزند و می سازند. و اما تویی که اسمت را گذاشته ای حزب اللهی و هرجا که می روی تحویلت می گیرند و...، به این مردمان که میرسی با نگاهی کاملا تحقیرآمیز نگاهشان میکنی و طوری رفتار میکنی که... بمااااند... حتی اگر لحظه و کمتر از آنی این فکر به سرت زد که خود را بالاتر از این مردمان بدانی، سریع به خودت نهیبی بزن که «لیس للانسان الا ما سعی!» و سعی، نسبت کار و فعالیت و عملکرد توست به استعدادها و نعمت های خدادادی و شرایط محیطی. با یک حساب سرانگشتی هم معلوم است که میلیون ها سال نوری از این مردمان از خدا دورتر هستی ولی خدایت تو را در بین دیگران عزیز کرده... و این برترین کاری است که تابحال انجام داده ای! جهاد و جنگی علیه خودت! خودی که خودت هم خوب می دانی آنطور که باید و شاید، نبوده است... خودت را بُکُش! خاک‌مال کن و خرج بهترین مردمان روی کره خاکی کن که هرچقدر هم که بگردی، کم پیدا خواهی کرد از این جنس مردمان را در شهرهایی که دود خودپرستی و تباهی و فسادش غباری از جنس سیاهی بر روی مردمانش پاشیده است... و هر روز که آفتاب غروب می‌کند، خسته از کار با گردی از غبار روی صورت‌ها و لباس‌ها یک روز از 10 روز فرصت دمخور شدن با این مردمان از تو گرفته می شود! و تویی که با خود مرور میکنی: "اللهم مولای! کم من ثناء جمیل لست اهلا له نشرت"(دعای کمیل)

۰ نظر ۳۰ دی ۹۵ ، ۲۳:۰۰
علی ابن صادق

به نام حضرت دوست

بهترین راه جنگیدن، دستور دادن و دستور پذیرفتنه

به خودت، به نفس‌ت، به اعضاء و جوارح و جوانح‌ت دستور بده

و همیشه پذیرای دستورات الهی(و ما یتعلق به)  باش! بدون که هیچ اختیاری از خودت نداری! مومن از خودش اختیاری نداره...(منظورم این نیست که اختیار نداره، منظورم اینه که اختیار نداره :)) ) 

ما همه هیچیم و هیچ نیست جز او

وحده لا اله الا هو

الهی هب لی کمال الانقطاع الیک

۲ نظر ۲۴ دی ۹۵ ، ۰۰:۱۹
علی ابن صادق

به نام حضرت دوست

باید از همه چیز و همه کس و همه جا برید.

باید دل از محبت هرچه غیر از اوست، خالی کرد تا دوست قدم به خانه دل بگذارد.

شکستن دل یعنی بریدن...

ان الله فی قلوب المنکسره

تا وقتی دلت پر شده از لذت و شوق به دنیا و گناه، انتظار چشیدن لحظه ای لذت حضور خدا گزافه است.

الهی! ذُق عَلَیَّ توفیق عبادتک!

علی الاکبر، ممسوس فی ذات الله!!!!

بله!!! ما هنوز اندر خم یک کوچه هم نیستیم حتی!

۳ نظر ۱۶ دی ۹۵ ، ۱۵:۰۳
علی ابن صادق

به نام حضرت دوست

جنگ! جنگ! تا رفع فتنه از عالَم (#حضرت_امام) 
آری باید جنگید! با هرچه که به دستت میرسد و نمی‌رسد باید جنگید! با همه کمبود هایی که هست، باز هم باید جنگید!
و تا هنگامی که دشمن را نبینی که به شهرت حمله ور شده و دین و ناموس و وطن‌ت را دارد می‌گیرد، هیـچ‌گاه دست به جنگ نخواهی برد.

هم باید با دشمنی که به مرز کشورت چشم طمع دارد بجنگی، هم با دشمنی که به مرز و حریم اسلام تجاوز کرده؛
هم باید با فسادهای جامعه بجنگی و هم نفوذی‌های دشمن در جامعه؛
هم باید با خودت بجنگی؛ و هم با هرکسی که تو را از مسیر رسیدن به دوست دور می‌کند.

جنگ کنونی، هجمه جهانی علیه محور مقاومت است اما در نهایت این «مقاومت» است که پیروز از آن بیرون خواهد آمد و اولویت اصلی امت اسلام «آزادسازی فلسطین» است. (#سیدحسن_نصرالله) 

و بعضی ها تا زیر لگد دشمن خونین نشوند، از خواب بیدار نخواهند شد... چراکه مست این دنیا شده اند.
ذَرهُم یَأکُلُوا وَیَتَمَتَّعُوا وَیُلهِهِمُ الأَمَلُ، فَسَوفَ یَعْلَمُون

۵ نظر ۰۹ دی ۹۵ ، ۰۲:۲۳
علی ابن صادق

به نام حضرت دوست

تربیت! و ما ادراک ما التربیت! :))

سعی میکنم من بعد، گاهی متنی در رابطه با یافته های خودم بنویسم! باشد که مورد استفاده قرار بگیرد!

نبط دوم:

۴ نظر ۰۴ دی ۹۵ ، ۲۱:۵۱
علی ابن صادق