تـــــــــرنج

تـــــــو رنج ==> همانا آدمی را در رنج و سختی آفریده ایم،بلد4

تـــــــــرنج

تـــــــو رنج ==> همانا آدمی را در رنج و سختی آفریده ایم،بلد4

به قول آن بلندبالا مــرد عـلی‌وار زیسته دوران ما:
"هــمه چیز اوست، ما هـمه هیچیم"

دنبال کنندگان ۸ نفر
این وبلاگ را دنبال کنید
آخرین نظرات

۲ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «اولین شعر آیینی» ثبت شده است

از اینکه ارباب بالاخره نوکر روسیاهشو طلبیده، خیلی خوشحالم!
از این تربیون استفاده میکنم و ازهمه کسانی که مرا میشناسند و این مطلب را میخوانند، حلالیت میطلبم!

ان‌شاءالله 3شنبه، مورخ 18آذرماه1393، یعنی پسفردا، عازم کرب‌والبلا هستم! دوستان همگی حلال بفرمایید!

ضمنا لیستی از کسانی که التماس دعا میگویند، جمع میکنم، اگر خواستید بسپارید.

۴ نظر ۱۶ آذر ۹۳ ، ۲۲:۱۵
علی ابن صادق

به نام حضرت دوست

گریسته

ای در غم تو خشکی و دریا گریسته                    در ماتم تو چشم ثریّا گریسته

بارد سرشک خون زغمت چشم روزگار                  عالم زقصه‌ی تو سراپا گریسته

تنها نه چشم من زغمت گشته اشکبار                 همواره در عزای تو دنیا گریسته

هستی زعمق درد تو گشتست با خبر                  آن لحظه‌ای که زینب کبری گریسته

عالم به هم تنید در آن دم که لحظه‌ای                  شش ماهه کودکی به تمنّا گریسته

تا آب میخورد گریه امانش نمی‌دهد                      زینب بطفل رباب چه سالها گریسته   

بر خاک ریخت اشک جگرسوز آفتاب                    خورشید هم زداغ تو با ما گریسته

لب تشنه کشت تا که تورا شمر، آب هم              در بستر زمانه به غوغا گریسته

دشمن چه کرد با تو که اینگونه نینوا                    پنهان به غم نشسته و پیدا گریسته

ای مظهر سخاوت و ای آیت شرف                      در ماتم تو عالم بالا گریسته

خونین ترین حماسه عشقی و چشم عشق          بهر تو دجله دجله، فرات‌ها گریسته

ای بهترین وجود، ز جوری که با تو رفت                  مُلک وجود، با همه اعضا گریسته

چون میزدش خولی و میکشید موی                     او هم برای کرب و بلا گریسته

ای "عبد" زدیده خون بفشان چون در این عزا           زینب به غم نشسته و زهرا گریسته

۱ نظر ۱۰ آذر ۹۳ ، ۲۰:۲۶
علی ابن صادق